من هم مثل میلیونها هوادار جنبش سبز از دیدن عکس خمینی بر روی میزی که مهندس موسوی در کنار آن پیام نوروزی به ملت ایران فرستاد احساس دل تنگی کردم. خمینی همان کسی بود که با وعده‌های دروغین(آب و برق مجانی، اتوبوس مجانی، مسکن سازی برای" مستضعفین"، آزادی برای همه حتی کمونیستها و...) به قدرت رسید. در طول ده سال حکومت مطلق بر ایران نه تنها جنگی بی حاصل را برای مدت شش سال ادامه داد و موجب مرگ هزاران هزار جوان ایرانی در مرز‌های غربی شد بلکه دست آخر نیز بدون عذر خواهی از ملت ایران به اصطلاح "آبروی خود را با خدا معامله کرد" و جام زهر را سر کشید. در طول ده سال حکومت خمینی هزاران ناراضی سیاسی به جای اینکه بتوانند همانند کشورهای متمدن در قالب حزب و یا احزابی متشکل در جامعه حضور یابند سر از زندان جلادانی نظیر لاجوردی در آوردند و به وحشیانه ترین شکل ممکن در زندان‌های خمینی جان سپردند.
با قبول تمامی این حقایق من نسبت به اینکه مهندس موسوی عکس خمینی را بر روی میز قرار داده است زیاد دلخور نیستم. می‌دانید چرا؟ چون من فردی واقع گرا هستم. من مجبور هستم واقعیت‌های صحنه شطرنج سیاسی ایران را بپذیرم. در صحنه حاضر رژیمی وجود دارد که عوامل، اجامر و اوباشان آن جهت حفظ قدرت حتی به پستان مادر خود هم گاز می‌‌زنند چه رسد به اینکه در کهریزک تجاوز جنسی مرتکب شود.
اگر مهندس موسوی بجز آنچه در پیام نوروزی گفت مطلب دیگری می‌‌گفت به راحتی در زیر تیغ این رژیم بی همه چیز قرار می‌‌گرفت.این رژیم دوست دارد فقط یک "آتو" از او بگیرد و به اتهام "ضد انقلاب" ضد "افکار امام" و ضد "جمهوری اسلامی" او را نابود کند تا برای همیشه از "شر" موسوی راحت شود. خوشبختانه موسوی هشیار تر از آن بود که "آتو" به دست دشمن غدار بدهد. او در این پیغام مهم، ضمن اینکه هیچ "آتو" به دست دشمن نداد بلکه تمامی ایرانیهای به جان آمده از ظلم و ستم این رژیم را به زیر یک چتر آورد. او از حق انتخابات آزاد صحبت کرد، او از حقوق تمامی اقوام ایرانی سخن گفت، او از حق برگزاری تجمعات صحبت کرد، از حق تشکیل احزاب دفاع کرد، از تشکیلات مدنی نظیر تشکلات صنفی و سیاسی حمایت کرد.
خدا وکیلی بدور از خیال پردازی‌های افراد یا گروه هأئی که ۳۰ سال است رژیم اسلامی را در خیال و رویا نابود کردند و هر روز وعده آزادی ایران را می‌‌دهند و با این خیال پردازیها فقط سبب تقویت رژیم شدند، در حال حاضر چه فرد یا افرادی را در صحنه داخلی داریم. آیا نباید واقع گرا بود؟ به نظر من حتی اگر موسوی عکس خمینی را بر روی میز می‌‌گذارد، حمایت از او و مهدی کروبی یک وظیفه ملی است.
درباره من
- darvishranjbar
- من دانش آموخته دانشکده روابط بینالملل وابسته به وزارت امور خارجه هستم. از ۱۹۸۷ الی ۱۹۹۵ کارشناس سیاسی وزارت خارجه بودم. حوزه کاری من در ارتباط با سازمانهای بینالمللی بویژه موضوعات مربوط به خلع سلاح و کنوانسیونهای ناظر بر کنترل تسلیحات کشتار جمعی(هسته ای،شیمیایی، میکربی) بود. در طول تقریبا سه سال ماموریت دائم در نمایندگی حکومت اسلامی نزد دفتر اروپایی سازمان ملل(ژنو)، مشارکت فعال در تدوین کنوانسیون منع سلاحهای شیمیایی داشتم. نظر به اینکه از نزدیک متوجه شدم حکومت اسلامی از پوشش دیپلماتیک جهت ترور فعالین سیاسی در خارج استفاده میکند، تصمیم به استعفا گرفتم. وزارت امور خارجه با استعفا اینجانب موافقت نکرد و نهایتا موضوع را به منظور "بررسی" بیشتر به وزارت اطلاعات ارجاع داد. پس از یک سال کشاکش با وزارت اطلاعات از جمله بازداشت و بازجوییها ی ممتد و همینطور ممنوع الخروج شدن، ناچار شدم از مرز شرقی کشور ترک وطن نمایم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر